မူပိုင္
သာလွ။ ။က်ဳပ္အခုတစ္ေလာ ရယ္-ရယ္ခ်င္ေနသဗ်။
ေဖျမ။ ။ဘာမ်ား အူျမဴးသတုန္း ကိုသာလွရဲ႕။
သာလွ။ ။ဦးဘေအာင္ေလ- က်ဳပ္ကို ေျပာ ေျပာေနသဗ်။
ေဖျမ။ ။ဘာေျပာတာလဲ ကိုသာလွရဲ႕။
သာလွ။ ။က်ဳပ္ကို ပေရာဖက္တစ္ပါးပါးလို႔မ်ား ထင္မွတ္ေနေရာ႔ေလသလားမသိပါဘူးဗ်ာ၊
ခင္ဗ်ားဆုေတာင္းေပးရင္ျဖစ္တယ္၊ ခင္ဗ်ားေျပာလိုက္ရင္ျဖစ္လာတာခ်ည္းပဲ ဘာညာ ဆိုၿပီး က်ဳပ္ကို
ေျပာ-ေျပာေနၾကသဗ်ာ။
ေဖျမ။ ။“ၾကသဗ်ာ”ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေျပာတဲ့စကား မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။
သာလွ။ ။ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာေပါ့ ရယ္-ရယ္ခ်င္ေနပါတယ္လို႔၊
မစိန္လွ တို႔ဆို ေျပာမွေျပာ၊ က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ သူတို႔ေလညွင္းခံရင္း ဘ၀င္က ၾကြၾကြတက္လာတယ္။
ေဖျမ။ ။အ႐ူးဘံုေျမွာက္တာလား မသိဘူးေနာ္။
သာလွ။ ။ေခ်းေျခာက္ မေကာက္စားပါဘူးဗ်ာ။
ေဖျမ။ ။ေကြးေအာင္ေတာ့ က ေနမွာေပါ့ေနာ္။
သာလွ။ ။ေတာ္ၿပီဗ်ာ၊ ကိုေဖျမနဲ႔ စကားေျပာလို႔မရဘူး။
ေဖျမ။ ။ကိုသာလွတို႔မ်ား စိတ္ကလည္းႀကီးပ၊ ၾကာလာေလ ပရာဖက္နဲ႔တူလာေလပဲ-
ဟဲဟဲ။
သာလွ။ ။ဘုရားသခင္ရဲ႕အမွဳေတာ္ျမတ္ကို တစ္ေသြမတိမ္း စြမ္းစြမ္းတမံ
ေဆာင္႐ြက္ေနတဲ့ အေစခံကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးသာလွ ပါဗ်ာ။
ေဖျမ။ ။အေျပာကေတာ့ေကာင္းပ၊ ဘ၀င္ေလဟပ္ၿပီး ၾကြပါမသြားခင္
ဘ၀င္ေလသလပ္ေနတာ ၾကည့္လို႔မရဘူး။
သာလွ။ ။ဆင္ျခင္တံုတရား႐ွိပါတယ္ဆို၊ သူမ်ားေျမႇာက္တိုင္း
ၾကြတက္ရေအာင္ က်ဳပ္က ခေလးမွ မဟုတ္တာ။
ေဖျမ။ ။ခေလးမေျပာနဲ႔ ႐ွင္ဘုရင္ေတာင္မရဘူး၊ အံေခ်ာ္တတ္တယ္ဗ်။
သာလွ။ ။ဘာလဲဗ် ႐ွင္ဘုရင္ အံေခ်ာ္တာ။
ေဖျမ။ ။အသက္႐ွစ္ႏွစ္နဲ႔ နန္းတက္လာတဲ့ ဘုရင္ေယာ႐ွိဆိုတာ႐ွိတယ္
သူအုပ္စိုးတဲ့ေခတ္ကာလက သူ႔တိုင္းျပည္ ဣသေရလမွာ
ဗာလနတ္ဘုရားကို ကိုးကြယ္သူေတြဆိုေပါမွေပါပဲ- သူက ဒါ၀ိဒ္ကိုယံုတယ္၊ သူ႔အဖိုးကိုး ဒါနဲ႔
သူ႔အဘိုးကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့ ထာ၀ရဘုရားကိုသူယံုတယ္။ အဲ- သူအာဏာရေတာ့ ဗာလနတ္ဘုရားကိုးကြယ္မွဳကို
အၿပီးႏွိမ္နင္းလိုက္တယ္။ အတိုခ်ံဳးေျပာရရင္ အဲဒါကိုဘုရားသခင္ႏွစ္သက္သေဘာက်တယ္ေပါ့ဗ်ာ၊
ဘယ္ေလာက္ေတာင္သေဘာက်လည္းဆိုေတာ့ ေယာ႐ွိတစ္သက္ ဘယ္လိုမ်ိဳးကပ္ဒုကၡမွတိုင္းျပည္အေပၚက်ေရာက္တာ
မ႐ွိေစရဘူးတဲ့ဗ်ာ၊ ေယာ႐ွိဘုရင္လည္းေတာ္ေတာ္စိတ္ႀကီး၀င္သြားပံုရတယ္၊ ၀င္လည္း၀င္ေရာေပါ့
သူ႔ ဘဲ့ဂေရာင္းက ဘုရားကိုယ္တိုင္ကိုး။
သာလွ။ ။ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေတြခံစားၿပီး က်ဳပ္ေတာင္
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ႀကီး၀င္မိသဗ်၊ က်ဳပ္လိုလူလည္းအမ်ားႀကီး႐ွိမွာပါေလ။
ေဖျမ။ ။ဆက္ေျပာမယ္ဗ်ာ။
သာလွ။ ။ဆက္ဗ်ာ- ဆက္။
ေဖျမ။ ။ တစ္ေန႔ ေနေခါ လို႔ေခၚတဲ့ အဲဂုတၱဳ႐ွင္ဘုရင္ အိဂ်စ္ဘုရင္ေပါ့ဗ်ာ-
ဥဖရတ္ျမစ္နားက ခါေခမိတ္ၿမိဳ႕ကို စစ္ခ်ီသဗ်။ ေယာ႐ွိဘုရင္က ထြက္တားတယ္၊ တစ္ကယ္ေတာ့ သူ႔တိုင္းျပည္နဲ႔
လြတ္လြတ္ကင္းကင္းႀကီးပါ။ ရာဇ၀င္ခ်ဳပ္ ဒုတိယေစာင္ အခန္းႀကီး၃၅ အငယ္၂၀ မွာ ဖတ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္
“ထုိေနာက္မွ၊ ေယာရွိသည္ ဗိမာန္ေတာ္ကို ျပင္ဆင္ၿပီးမွ၊
အဲဂုတၱဳရွင္ဘုရင္ ေနေခါသည္ ဥဖရတ္ျမစ္နား၊ ခါေခမိတ္ၿမိဳ႔သို႔စစ္ခ်ီသည္တြင္၊ ေယာရွိမင္းသည္ဆီးတားျခင္းငွါ၊
ထြက္ေလ၏။ အဲဂုတၱဳရွင္ဘုရင္က၊ အိုယုဒရွင္ဘုရင္၊ သင္သည္ ငါႏွင့္အဘယ္သို႔ဆုိင္သနည္း။ သင့္ကိုယေန႔ငါစစ္ခ်ီသည္
မဟုတ္။ ငါႏွင့္ စစ္တိုက္ဘက္ျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးကိုစစ္ခ်ီ၏။ ငါအလ်င္အျမန္ျပဳမည္အေၾကာင္း ဘုရားသခင္မွာထားေတာ္မူၿပီ။
ငါဘက္၌ရွိေသာ ဘုရားသခင္ကို ဆန္႔က်င္ဘက္မျပဳဘဲေနေလာ့။ သုိ႔မဟုတ္သင့္ကို ဖ်က္ဆီးေတာ္မူၿပီဟု
သံတမန္ေစလႊတ္၍၊ မွာလိုက္ေလ၏။ သို႔ရာတြင္ေယာရွိသည္ မလဲႊမေရွာင္၊ ေနေခါဆင့္ဆုိေသာ ဘုရားသခင္၏
အမိန္႔ေတာ္ကို နားမေထာင္၊ စစ္တိုက္ျခင္းငွါ၊ ျခားနားေသာအေယာင္ကိုေဆာင္လ်က္၊ ေမဂိေဒၵါခ်ဳိင့္၌
စစ္ပဲြထဲသို႔ဝင္ေလ၏။ ေလးသူရဲတို႔သည္ ေယာရွိမင္းကို ပစ္၍မွန္သျဖင့္၊ မင္းႀကီးကငါ့ကိုေဆာင္သြားေလာ့။
ျပင္းစြာအထိအခုိက္ခံရသည္ဟု ကြၽန္တုိ႔အား ဆုိလွ်င္၊ ကြၽန္တုိ႔သည္ ရထားေတာ္ေပၚကခ်၍၊ ဒုတိယရထားေတာ္ေပၚ၌တင္ၿပီးလွ်င္
ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သို႔ ေဆာင္သြားေသာအခါ၊ အနိစၥေရာက္၍ ဘုိးေဘးတို႔သခ်ႋဳင္း၌ သၿဂႋဳဟ္ျခင္းကိုခံေလ၏။
ယုဒျပည္သူ၊ ေယရုရွလင္ၿမိဳ႔သားအေပါင္းတို႔သည္၊ ေယာရွိမင္း အနိစၥေရာက္ေသာေၾကာင့္၊ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းျခင္းကိုျပဳၾက၏။”
တဲ့။
သာလွ။ ။ဆိုလိုတာက။
ေဖျမ။ ။အဲဂုတၱဳ႐ွင္ဘုရင္ေနေခါေျပာတဲ့စကား သူ မယံုဘူး၊
ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အဲဂုတၱဳလူမ်ိဳးေတြက ဗာလနတ္ဘုရားကို ကိုးကြယ္ၾကတယ္ေလ။ အခု ဘုရင္ေနေခါက
ဘုရားသခင္က ေျပာတယ္ဆုိတဲ့ စကားကို ဘုရင္ေယာ႐ွိက ဘယ္လိုမွ မယံုႏိုင္ဘူး လက္မခံႏိုင္ဘူး။
သာလွ။ ။ဒီေတာ့ ဆိုလိုတာက။
ေဖျမ။ ။ဘုရင္ေယာ႐ွိဟာ ဘုရားသခင္ကို သူတစ္ေယာက္တည္း မူပိုင္ယူထားတယ္လို႔
စိတ္ႀကီး၀င္ေနေရာ့ေလသလား မသိပါဘူးေနာ္။
သာလွ။ ။ဘာတဲ့ မူပိုင္။
ေဖျမ။ ။ဟုတ္တယ္ မူပိုင္။
God Bless You
Brother Aung